Geestelijke gezondheidszorg, is dat het genezen van symptomen? Of het helpen vormgeven van een goed leven met en ondanks psychische kwetsbaarheden? De laatste tien jaar krijgt die laatste benadering steeds meer voet aan de grond.

Een reportage van Vrij Nederland volgt onder andere Sabijn Lauwerier (37), die tijdens een psychose op de huisartsenpost kwam. `Je moet niet verwachten meer te kunnen dan theeschenken en de telefoon opnemen', deelde de dienstdoende dokter haar terloops mee. 'Zoiets te horen van een professional voedt precies mijn angst niet te voldoen. De angst het niet te kunnen.' Met zijn opmerking vatte de arts in kwestie het traditionele denken in de geestelijke gezondheidszorg bondig zij het nogal cru samen. In dat oude denken was het voornaamste doel patiëntente genezen van de symptomen van hun ziekte. De somberte, de stemmen, de angst. Zonder genezing kan het leven voor onbepaalde tijd op pauze.

De vraag over transparantie speelt ook voor Lauwerier. In haar eerste baan was haar werkgever op de hoogte van haar psychosegevoeligheid. 'Anders verloochen ik mezelf toch een beetje, en dat op een plek waar ik zo veel tijd doorbreng.' Achteraf weet ze niet of ze daar goed aan heeft gedaan. Toen ze na een slechte periode re-integreerde, voelde ze afstandelijkheid van collega's met wie ze eerder een goede band had. 'Achteraf hoorde ik dat ze zich veel zorgen over me hebben gemaakt, maar ik voelde dat niet.'

Veel mensen worstelen met een gat in hun cv door een eventuele opname, waardoor ze een tijd niet hebben gewerkt, geeft een IPS-jobcoach in het artikel aan. 'Je hoeft niet je hele hebben en houden te delen, geven we mee. Je kunt in een sollicitatiegesprek vertellen dat je hebt gewerkt aan zelfontwikkeling. Geef daarbij vooral aan wat relevant is voor je werkgever. Bijvoorbeeld dat je hebt ontdekt dat je een aanspreekpunt nodig hebt om aan het eind van de week even door te nemen hoe het is gegaan, zodat spanningen niet te hoog oplopen.'

Lees het volledige artikel op de website van Vrij Nederland.