Jammer, dat jullie niet meer te vertellen hebben over deze man die een hele belangrijke boodschap uit droeg voor de mensen die het snapte. Er waren tegen de 100 mensen bij zijn afscheid vanuit psychiatrie en sociaal domein. Vrienden, leerlingen van Hans. Hij werd hoog gewaardeerd om zijn inzet voor het herstel van burgers die door een disfunctionele familiegeschiedenis en ook intergenerationele problematiek, die niet verwerkt was maar stilzwijgend aan de volgende generatie werd overgedragen, aangedaan waren. Hij geloofde dat zeker 80% van de mensen die binnen de GGZ met pillen volgens het biomedische model behandeld werden, tot deze groep behoorde en hier niet thuis hoorden. Hij was mijn vriend en ik ga hem ongelooflijk missen. Ik noem hem geen luis in de pels maar wel iemand die recht voor zijn raap trouw bleef aan zichzelf en zijn visie en missie en alleen geduld had met mensen die dat ook deden. Hij had erg veel moeite met de overheersende GGZ cultuur waar hij goede mensen met ervaringskennis in zag wegzakken en hun autonomie verliezen. Hij was voor een grote vrije ruimte voor ervaringswerkers. Zette zich in voor de leefwereld. Hij organiseerde herstelwerkgroepen voor burgers in de hoop dat daar herkenning gevonden werd voor hun werkelijke problemen zodat zij daar aan konden werken. Werken van binnen naar buiten en niet omgekeerd. Hannie Boumans (Bemoeimoeder voor Hans)