"Ik bel in verband met uw operatie." Het is de anesthesist, ze belt om een vragenlijst door te nemen met me. Bij de vraag of ik drugs gebruik, kan ik nee zeggen. Niet meer, ik ben inmiddels 7 jaar clean!

"Maar mijn aderen zijn wel kapot door het shotten." "Heeft uw vroeger drugs gebruikt dan?" "Ja, heroïne, cocaïne, speed enzovoort"  "Gesnoven, gerookt, geslikt en geshot." We raken echt in gesprek en het voelt heel fijn. "Nou mevrouw, dan krijgt u de beste prikker en geen stagiair!"

Wat een opluchting, dat betekent hopelijk minder blauwe armen straks. Ik heb altijd de neiging om het zelf te doen als het niet lukt. Het is pijnlijk als het in het ziekenhuis niet lukt om in mijn ader te prikken.

Pijnlijk om verschillende redenen. Pijnlijk omdat het fysiek gewoon pijn doet, maar ook de schaamte. Ik heb jarenlang in mijn armen en handen geprikt. Ik was verslaafd en had de naald ontdekt. De littekens vervagen, maar mijn aders zijn kapot.

Je ziet amper sporen van gebruik bij mij. Ik heb bijna al mijn tanden nog en ik zie er verder gezond uit. Normaal laat jarenlang drugsgebruik en het bijbehorende leven diepe sporen na.

"Heeft uw last van uw hart of longen?" "Ja, mijn longen mevrouw." "Wat heeft u dan?" "Weet ik niet, jarenlang coke roken heeft mijn longen enige mate aangetast." "De ammoniak van de base coke en de hitte van de base zelf."

"U bent hier in 2014 geopereerd." "Klopt het dat u 102 kilo weegt?" "Nee mevrouw, ik ben inmiddels 82,5 kilo." Zo, dat voelt lekker om te kunnen zeggen! Wat een kort gesprek zou moeten zijn met de anesthesist wordt een trip down memory lane. Haar reactie doet me echt goed.

"Nou mevrouw, ik ken u verder niet, maar ik wil toch even zeggen petje af hoor." "Respect voor alles wat u heeft bereikt de afgelopen jaren." Het klinkt zo oprecht en gemeend, het raakt me. Dit is maar een klein deel van ik heb bereikt en het voelt ineens als heel veel.

"Mag ik nog iets zeggen?" Ik denk aan een verhaal van mijn lieve vriendin die pas geopereerd is. Haar ervaring raakte me, ik besluit om open kaart te spelen. "Ik ben slachtoffer van seksueel misbruik." "De plek waar jullie opereren kan mij triggeren." "Wat goed dat u dat zegt, ik zet het erbij."

"Maakt u zich geen zorgen, we gaan zorgvuldig met deze gegevens om." "Niemand buiten de operatiekamer weet dit straks en het is vertrouwelijk." Ik maak me geen zorgen, ik schaam mij namelijk niet voor wat mij is overkomen. Ik ben juist trots op wie ik nu ben!

Dat is de reden waarom ik schrijf en mijn stem laat horen. Te lang heb ik me geschaamd, vies gevoeld. Te lang vond ik mezelf niets waard, minder dan een ander. Te lang heb ik mijn lijf gehaat om wat anderen met mij hebben gedaan.

"Fijn dat u zo eerlijk bent." "We houden u goed in de gaten tijdens de operatie en kies maar vast een mooie droom uit!"  

#mijnlevenbegonpastoenikstopte

Vanessa van Egeren