Hoe actief je ook bent en hoe lang je ook meeloopt, er valt iedere keer weer iets te leren. Aannames zijn ook mij niet vreemd en zo verkeerde ik in de veronderstelling dat Kinderen van Ouders met een Psychiatrische Problematiek (KOPP) onderdak vonden bij MIND Naasten Centraal, voorheen Labyrint in perspectief. Doordat ik in toenemende mate mijn labels en petten koester, ben ik inmiddels ook actief geworden bij Ypsilon. Ik schrijf stukjes, op basis van eigen ervaringen, voor YN en voor BovenJan. Ik was aangenaam verrast, toen ik erachter kwam dat het lotgenotencontact, dat door Ypsilon geboden wordt, zich ook nadrukkelijk op Brusjes en `Kinderen-van` richt. Toen ik erachter kwam dat er op 20 januari in de Kargadoor in Utrecht een bijeenkomst was voor KOPP, besloot ik daar heen te gaan.

In een bovenzaaltje trof ik een kleine 20 lotgenoten, waaronder een man, en een tweetal gespreksleidsters. Tijdens het voorstelrondje bleek al snel dat het voor een flink aantal aanwezigen de eerste keer was dat ze naar een dergelijke bijeenkomst gingen en/of iets van een eigen verhaal deelden. Vanwege de veilige bedding, waar de gespreksleidsters voor zorgden, kon iedereen erop vertrouwen dat wat benoemd zou worden binnenskamers bleef. De aanwezigen herkenden veel bij elkaar, al waren ervaringen heel verschillend. Thema`s als onzichtbaarheid, parentificatie, breuk met familie, mantelzorg en de kwestie van wel of geen kinderen of een relatie, kwamen voorbij en die zijn bekend onder KOPP. Zelf benoemde ik nog de reizende tentoonstelling van stichting Open Mind KIND VAN, waar diverse verhalen juist ook over dit soort themas gaan; met name het stuk van patronen doorbreken en intergenerationeel trauma stoppen.

De verbinding die ik ervoer tussen de aanwezigen voelde heel vertrouwd en bij het rondje aan het eind bleek dat iedereen de bijeenkomst als prettig had ervaren, wat meteen een compliment aan de organisatie is.

Het opgedane inzicht voor mij, na deze bijeenkomst, is, dat naasten van mensen met een psychiatrische aandoening en/of een verslaving (en dat zijn er volgens de cijfers van het Trimbos best veel) op veel meer manieren met lotgenoten in contact kunnen komen dan ik al wist. 

Sandra Vermeulen, voormalig bureaumedewerkster bij Naasten Centraal heeft een eigen community genaamd Met Zonder Ouders (MZO) en daar kunnen mensen anoniem hun verhalen delen. Ze organiseert geregeld wandelingen en sinds dit jaar ook webinars.

Naasten Centraal heeft een eigen netwerk van facilitators die door het land heen geregeld met lotgenoten samenkomen en Ypsilon biedt deze mogelijkheid dus ook.

Overigens zijn er ook nog GGZ-instellingen en/of zelfregie- en herstelinitiatieven waar ook onder de noemer KOPP/KOV lotgenotencontact mogelijk is.

Ik ben blij dat deze mogelijkheden er nu zijn. In mijn jeugd waren ze er nog niet.

Paul Hendriks