Als ik dit schrijf zit ik middenin een up. Ik zou het nog geen episode willen noemen. Ik ben er bekend mee en toch is het altijd spannend hoe het verdergaat. Iedere keer is ook de vraag hoelang het duurt. Ben ik er over een paar dagen vanaf? Of neemt het weken in beslag?

Het stelt me juist nu teleur er weer mee te worden geconfronteerd. Het vele wandelen van de laatste tijd had afdoende moeten zijn om stabiel te blijven. Daarmee heb ik me te rijk gerekend. Er is zelfs een mogelijkheid dat al het lopen deze high in de hand heeft gewerkt. Toch denk ik eerder dat het gewoon een autonome golfbeweging van mijn gemoed is, niets aan te doen.

Aan de andere kant, eenmaal gesignaleerd, hoef ik me bij die beweging niet zomaar neer te leggen. Het is nu zaak een tegenbeweging te bewerkstelligen. Dat is best een precaire kwestie, want er te hard aan werken is ook weer niet goed. Rustig aan is het terugkerende devies. In deze fase is op de rem trappen om te voorkomen uit de bocht te vliegen niet nodig. De voet iets van het gaspedaal volstaat. Daarnaast moet ik wat bijsturen. Daarbij maak ik graag onderscheid tussen bijsturen op microniveau en bijsturen op macroniveau.

Denk bij bijsturen op microniveau aan het terugschroeven van activiteiten binnen een dag of dagdeel. Bijvoorbeeld: voor de lunch zou ik nog even langs de supermarkt kunnen; in normale doen geen probleem. Nu wacht ik beter tot de middag en neem er meer tijd voor. Eventueel lees ik een stukje krant in de minuten die overschieten. Dit mag onbeduidend overkomen, het maakt een heel verschil, zeker als ik meerdere keren per dag een dergelijke keuze maak. Het haalt de vaart eruit. En het oogt simpel, maar er is behoorlijk wat mentale kracht voor nodig. Juist in deze periode neig ik naar doen, doen, doen, dingen voor elkaar krijgen, plannen maken en ze het liefst meteen uitvoeren. Ook krijg ik meer gedaan, terwijl het omgekeerde nodig is: rust zoeken, activiteiten laten vallen, afspraken verzetten.

Bij die laatste twee komt bijsturen op macroniveau om de hoek kijken. Dan gaat het over een iets langere termijn, dagen, de komende week. Ik beoordeel wat er in mijn agenda staat en kijk of er iets af moet (of bij kan). Soms is het evenwicht duidelijk zoek. Sommige combinaties zijn potentieel te belastend, daar heb ik inmiddels oog voor. Ik heb, als het nodig is, niet meer zo`n moeite met het uitstellen van afspraken. Bij wie me kent is weinig uitleg nodig.

Net als effectief bijsturen op microniveau is adequaat bijsturen op macroniveau een verworvenheid die met de jaren is gekomen. Deze opstootjes zullen zich blijven voordoen, daar twijfel ik niet aan. Dat ik er steeds behendiger in manoeuvreer, geeft moed en vertrouwen.

Mark Verhoogt
schrijfcoach BovenJan