Ik schrok om 3 uur wakker, uit een nachtmerrie. Ik heb me aangekleed, mijn muts op gezet en ben naar buiten gegaan om een sigaretje te roken. Maar eerst meldde ik me bij de nachtwaker, een aardige jongen die zich netjes aan me voorstelde. Ik vroeg of het niet verstandig was een pammetje te nemen. Hij is gaan kijken, maar helaas, er is geen bonnetje zo nodig  voorgeschreven. Ik heb toch twee Clonazepam genomen, die had ik nog in mijn tas.

Ik genoot van mijn sigaretje en nam er een kopje koffie bij, een cappuccino. Daar word ik altijd rustig van. Daarna heb ik chocolademelk genomen. Die heb ik op mijn kamer opgedronken. Ik genoot van mijn tweede sigaretje. En nu ben ik klaarwakker. Dan ga ik maar opnieuw een sigaretje roken tot ik kalm word. En dat lukt als het pammetje zijn werk gaat doen.

Op mijn kamer is het rustig en mooi. Het staat vol met mijn zelfgemaakte schilderijen. Daar ben ik erg blij mee. De kamer is opgeruimd, de tassen zijn uitgepakt, alles ligt in de kast. Setje bij setje, onderbroeken bij onderbroeken, sokken bij sokken. Kortom, het is keurig, dat zou me rust moeten geven. Ik heb het hier naar mijn zin. Het is een leuke afdeling met een goede sfeer. De mensen die er werken zijn aardig en gemakkelijk.

Hoe ben ik hier gekomen? Met een ambulance. Dat was me het ritje wel. Het ging niet zo goed met me. Voorlopig zit ik hier, en weet ik me omringd met alle zorg die nodig is. Gisteravond heb ik bijvoorbeeld geschilderd. Ik heb twee schilderijen afgeraffeld. En nog eentje `s nachts. Nou ja afgeraffeld, ik schilder nogal snel. Die staan nu ook op mijn kamer, en dat is mooi.

Ik heb een paar problemen. Ik heb een jeugdtrauma, en de rest van mijn leven zit ook vol met trauma`s. Ik ben bipolair oftewel manisch-depressief. Ik kan korte of lange periodes depressief zijn of juist hyperactief. Dan presteer ik op topniveau. Op dit moment ben ik niet depressief maar eerder hypomaan of manisch, en dan kan ik bergen verzetten. Met weinig slaap. Het put je lijf, hoofd en geld wel uit (ik maak dan schulden). En dan heb ik ook nog een angststoornis, irreële angsten.

Daarnaast ben ik autistisch. Ik ben daarmee op eigen kracht verder gekomen. Ik kan met mensen omgaan, maar ik begrijp ze niet altijd. Ik voel niet alles aan. Een hele tijd heb ik geen gevoelens gehad, laat staan dat ik ze uitte. Dat is voor andere mensen vreemd. Dan weten ze niet wat we samen hebben. Dan denken ze dat ik spelletjes speel, en dat is niet leuk.

Fritz van Rikxoort