Precies vandaag, maar dan 12 jaar geleden.

Dit beeld knalde ik op een houten plaat (1x1m) dat ik buiten vond. Het was mijn tweede 10 min buiten zonder begeleiding sinds een maand of wat. Op dat moment zat ik in een gedwongen GGZ-opname van totaal 4 maanden. Het had die nacht zwaar gestormd en deze plank lag verwaaid en natgeregend tegen een gebouw aan.

Zoals mijn staat van zijn ook was. Ik liep niet braaf over de paden, maar eigenwijs mijn eigen route, door het gras, om het gebouw heen (op het terrein van het Radboud in Nijmegen) zoals ik dat vanuit een overview voor ogen had.

In een creatieve ruimte ging ik met deze houten plaat aan de slag. Ze lieten me mijn gang gaan. Aansturing of begeleiding wilde ik niet. Men was bang voor me en bang dat ik mezelf iets aan zou doen. In het midden van het schilderij had ik een klein stukje spiegel gelijmd. En daarom mocht ik mijn schilderij niet naar mijn kamer meenemen.

Bizar.

Beyond afterzie ik bij deze FB bijdrage staan.

Dat klopt wel. Ik was echt iets definitief voorbij. 11 dagen eenzame opsluiting in die periode heeft me zo boos gemaakt. Nog nooit van mijn leven heb ik zo grondig en aan de grond mijn woede geuit. Een hele nacht lang ononderbroken geschreeuwd.

En dat hielp. Ik heelde mezelf. En had schijt aan de GGZ. Daarna ben ik het systeem weer gaan volgen. Binnen de lijntjes doen wat van je wordt verwacht. Nu blik ik terug op dat leven waar na een reeks van vijf psychoses dit de aller-allerlaatste was.

Het mooiste? Dat ik 12 jaar later met veel vrolijkheid terugblik en dat ik deze loden last heb omgezet in goud.

Afgelopen jaar telde mijn zzp-bedrijf Verbeelding van Krachtvele opdrachtgevers.

Ik heb ze allemaal mogen inspireren met mijn verhaal, mijn inzichten, mijn kennis, mijn kracht, mijn creativiteit en mijn coachvaardigheden. Heel Nederland ben ik doorgecrost met mijn workshop VR de verwarde man.

Deze kracht kwam destijds als een bliksem aan de grond. Daar in die cel koos ik voor het leven. Daarna koos ik ook richting, om aan diezelfde kracht sturing te geven. Richting een toekomst die ik mezelf én mijn gezin wenste.

12 jaar verder.

Per 1-1-2024 treed ik in dienst bij de Hogeschool Arnhem Nijmegen als projectleider. De academie Mens en Maatschappij heeft een lectoraat Onbegrepen gedrag, zorg en Samenleving. Binnen dat team van professionals ben ik heel welkom. Ik ga met een klein dienstverband aansturing geven op een vibe, waar aankomende zorgprofessionals tijdens hun studie baat bij zullen hebben. Een andere toekomst creëren voor hun toekomstige cliënten, dan het pijnlijke verleden dat ik achter me laat.

En dat op 200 meter afstand van de plek waar ik mijn grootste lijden meemaakte.

Wie door een hel is gegaan neemt de hemel mee terug, schreef ik in 2012.

Wie een hemel laat landen heeft grond nodig om op te staan. Verbonden handen maken lichtwerk.

Jeroen Zwaal