Stel dat ik terug zou kunnen gaan naar dat moment, nu meer dan dertig jaar geleden, toen ik mijn eerste stem hoorde.

Daar van schrok, het verzweeg, probeerde te verdringen, door nog harder te studeren, zo goed en kwaad als lukte te negeren én als de nacht weer kwam hoopte dat het niet terug zou keren.

Stel dat ik terug kon gaan, dan zou ik mezelf zeggen wat ik nu weet. Neem iemand in vertrouwen, vertel dat je niet weet wat je overkomt, je gedachten soms niet voelen als die van jezelf.

Wees niet bang om te worden afgewezen, je hoeft je niet te schamen, je hebt dit niet gewild, maar vooral weet dat je niet de enige bent die het overkomt.

Het is niet raar, jij bent niet raar. Veel van ons voelen onzekerheid, denken soms te veel, zoeken net als jij. Praat erover, wees open, het zal je uiteindelijk sterker maken.

Stel dat ik terug kon gaan, dan zou ik dat tegen die jongen zeggen en een arm om hem heen slaan.

Pelle Oosting