Terug
Verhaal
Een oud verstoten traumadeel
Ik lig op de grond van de badkamervloer. Bewegen lukt niet meer, ook al doen al mijn spieren het nog. Een deel van mij begrijpt er niets van. Kan het soort van zien en waarnemen vanaf een afstand, zonder iets te kunnen doen. Behalve te denken ik wordt gek, waardoor een ander deel van mij nog meer in de angst en paniek vliegt.
Er komen alleen maar geluiden uit mijn keel die ik niet herken. Korte klanken zoals een baby eerst maakt kktkkktt. Ik neem het waar en zit tegelijkertijd midden in. Ik probeer met alle macht mijn arm wat te bewegen, mijn hand naar mijn voorhoofd zodat ik met een vinger mijn voorhoofd kan aaien. Ik weet inmiddels dat dat helpt en gerust stelt. Verder weet ik nog niets en begrijp ik vooral helemaal niet wat er gebeurt.
Jaren ben ik al bezig in het oplossen waar ik in vastloop, maar het lijkt wel of het steeds extremer wordt. Met alles wat ik over trauma geleerd heb ben ik nog niemand tegen gekomen die mij uit kan leggen wat hier gebeurt. En niemand ziet of gelooft hoe erg het is, want als er iemand bij komt nemen mijn sterke delen het weer over waardoor het lijkt alsof er niets is, ik mij misschien wel aanstel of om aandacht vraag.
De keren dat ik echt zover was om opgenomen te worden werd ik niet gehoord. Een deel van mij wilde het ook niet want mijn kinderen waren nog zo jong en ik wilde ze niet achterlaten. Maar ik wist niet meer hoe verder. De keer dat ik midden in de nacht uit wanhoop 113 belde, werd mij verteld dat ik beter overdag kon terugbellen omdat de nacht niet het moment was voor dit soort gesprekken. En zo werd het deel wat ooit zo alleen was en niet gezien en gehoord werd opnieuw geraakt en kwam er weer een beetje trauma bij. Tot alles uit elkaar knalde omdat het gewoon niet meer vol te houden was.
Niemand heeft mij kunnen uitleggen hoe het zit en wat er was. Totdat Internal Family Systems op mijn pad kwam en ik voor het eerst begreep dat ik op die momenten in een oud verstoten traumadeel terecht kwam. Dat ik letterlijk met mijn emoties, gevoelens én lijf weer even terugkwam in dat moment. Met de kennis van IFS begreep ik pas echt hoe het kon dat ik het éné moment op de vloer lag en een half uur daarna kon doen alsof er niets gebeurd was.
Je krijgt de cliënten die je nog iets te brengen hebben wordt altijd gezegd en dat geloof ik direct. Als er s avonds een client belt die net als ik ooit op de vloer ligt blijf ik bij haar aan de telefoon. Net zolang als nodig is en het deel in haar wat haar volledig overgenomen heeft weer tot rust komt. Als ik na het gesprek naar beneden loop sta ook ik nog even na te trillen en komt ook bij mij weer even naar boven hoe heftig die periode voor mij toen was.
Die middag voelde ik mij nog schuldig. Omdat ik iemand af moest wijzen. Omdat ik maar zoveel cliënten kan begeleiden. En ik vooral wil trainen. Liefst in de GGZ. Opdat ze daar begrijpen wat ik zo heb gemist en we samen zoveel meer mensen kunnen helpen. Want ik weet er is hoop én nog zoveel te winnen.
Er komen alleen maar geluiden uit mijn keel die ik niet herken. Korte klanken zoals een baby eerst maakt kktkkktt. Ik neem het waar en zit tegelijkertijd midden in. Ik probeer met alle macht mijn arm wat te bewegen, mijn hand naar mijn voorhoofd zodat ik met een vinger mijn voorhoofd kan aaien. Ik weet inmiddels dat dat helpt en gerust stelt. Verder weet ik nog niets en begrijp ik vooral helemaal niet wat er gebeurt.
Jaren ben ik al bezig in het oplossen waar ik in vastloop, maar het lijkt wel of het steeds extremer wordt. Met alles wat ik over trauma geleerd heb ben ik nog niemand tegen gekomen die mij uit kan leggen wat hier gebeurt. En niemand ziet of gelooft hoe erg het is, want als er iemand bij komt nemen mijn sterke delen het weer over waardoor het lijkt alsof er niets is, ik mij misschien wel aanstel of om aandacht vraag.
De keren dat ik echt zover was om opgenomen te worden werd ik niet gehoord. Een deel van mij wilde het ook niet want mijn kinderen waren nog zo jong en ik wilde ze niet achterlaten. Maar ik wist niet meer hoe verder. De keer dat ik midden in de nacht uit wanhoop 113 belde, werd mij verteld dat ik beter overdag kon terugbellen omdat de nacht niet het moment was voor dit soort gesprekken. En zo werd het deel wat ooit zo alleen was en niet gezien en gehoord werd opnieuw geraakt en kwam er weer een beetje trauma bij. Tot alles uit elkaar knalde omdat het gewoon niet meer vol te houden was.
Niemand heeft mij kunnen uitleggen hoe het zit en wat er was. Totdat Internal Family Systems op mijn pad kwam en ik voor het eerst begreep dat ik op die momenten in een oud verstoten traumadeel terecht kwam. Dat ik letterlijk met mijn emoties, gevoelens én lijf weer even terugkwam in dat moment. Met de kennis van IFS begreep ik pas echt hoe het kon dat ik het éné moment op de vloer lag en een half uur daarna kon doen alsof er niets gebeurd was.
Je krijgt de cliënten die je nog iets te brengen hebben wordt altijd gezegd en dat geloof ik direct. Als er s avonds een client belt die net als ik ooit op de vloer ligt blijf ik bij haar aan de telefoon. Net zolang als nodig is en het deel in haar wat haar volledig overgenomen heeft weer tot rust komt. Als ik na het gesprek naar beneden loop sta ook ik nog even na te trillen en komt ook bij mij weer even naar boven hoe heftig die periode voor mij toen was.
Die middag voelde ik mij nog schuldig. Omdat ik iemand af moest wijzen. Omdat ik maar zoveel cliënten kan begeleiden. En ik vooral wil trainen. Liefst in de GGZ. Opdat ze daar begrijpen wat ik zo heb gemist en we samen zoveel meer mensen kunnen helpen. Want ik weet er is hoop én nog zoveel te winnen.
Adres
Bosruiter 100, 8532AC Lemmer
Contact
06 34 93 69 60
annechien.scholte@karibucoaching.nl
Website
Geen reacties gevonden..