Met een goede arbeidsongeschiktheidsuitkering vanwege manische depressiviteit mag ik onbetaald werk doen. Dat is lang niet zo belastend als betaald werk. Daar maak ik dankbaar gebruik van, omdat het veel leuker is dan verveling. Ik doe nieuwe sociale contacten op en boek werkresultaten, bevredigend en goed voor mijn zelfvertrouwen. En als vanzelf verbetert ook mijn dag- en weekstructuur. Al die positieve prikkels tezamen zorgen ervoor dat mijn depressies langer uitblijven. Word ik toch depressief, dan wordt het moeilijker om de motivatie te vinden om naar dagbesteding en vrijwilligerswerk te gaan. Er ontstaat een vicieuze cirkel: minder positieve prikkels, depressievere gevoelens. Die te doorbreken door toch te gaan is de kunst.

En hoe zit het met de werkbelasting en de kans op een manie? Allereerst werken we bij de dagbesteding niet hard, er staat geen druk op. We werken ook niet lang: twee keer een uur in de ochtend, een middag tweeënhalf uur en een middag anderhalf uur. Bij vrijwilligerswerk bewaak ik zelf mijn uren aan de hand van de belasting die ik voel. Daarnaast heb ik me eigengemaakt om naar behoefte extra korte pauzes te nemen om het hoofd stil te zetten en leeg te maken. En in de avond werk ik niet en hou ik me aan ontspanning. De kans op een hypomanie wordt zo erg klein, laat staan een manie.

Welk onbetaald werk doe ik? Maandag en woensdag ben ik vrijwilliger bij de lokale omroep RTV Scheldemond, West Zeeuws-Vlaanderen. Opnames maken en filmpjes monteren. Eens per maand nemen we vier praatprogramma`s op waarvan ik er één presenteer. Dinsdagochtend doe ik de moestuin op een zorgboerderij. Dinsdagmiddag en donderdagochtend houtbewerking op een grote werkplaats. Donderdagmiddag CREA. Alle vier bij de Zeeuwse Gronden in Terneuzen. En af en toe doe ik een cursus. Ik woon beschermd bij Emergis en daar heb ik ook mijn behandeling. Oh ja, alle reiskosten worden overal vergoed.

Fritz van Rikxoort