Bron
Verplichte zorg
Iemand dwingen tot zorg mag alleen als het echt niet anders kan. Dat wil zeggen: als er zonder zorg of behandeling ernstig nadeel ontstaat voor iemand zelf of voor anderen. Verplichte zorg in de ggz wordt geregeld via de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz).
Voorwaarden verplichte zorg
Als er geen vrijwillige zorg mogelijk is, kan de rechter verplichte zorg opleggen. Dat kan alleen als deze zorg:
- De enige manier is om ernstig nadeel weg te nemen. Er is sprake van ernstig nadeel als iemand zichzelf of anderen in levensgevaar brengt of de veiligheid in gevaar is.
- Proportioneel is (de zorg in verhouding is met het doel daarvan)
- Effectief is (resultaat oplevert)
Vormen van verplichte zorg
De wet is er op gericht om verplichte zorg zo veel mogelijk te voorkomen. Als verplichte zorg echt noodzakelijk is, moet de minst ingrijpende vorm worden ingezet en de dwang zo snel mogelijk worden afgebouwd. Vormen van verplichte zorg zijn bijvoorbeeld: medicatie geven, een medische controle of behandeling krijgen, de bewegingsvrijheid beperken of opname in een ggz-instelling.
Procedures
De Wvggz kent twee procedures: een zorgmachtiging via de rechter en een crisismaatregel via de burgemeester. Een crisismaatregel is bedoeld voor situaties waarin er snel ingegrepen moet worden en er geen tijd is om de procedure voor een zorgmachtiging te volgen. Een crisismaatregel is maximaal drie werkdagen geldig.
Rol van naasten bij verplichte zorg
In de Wvggz staat dat verplichte zorg zoveel mogelijk moet gebeuren in samenwerking met familie en directe naasten. Het gaat om betrokkenheid bij de voorbereiding, uitvoering, wijziging en beëindiging van verplichte zorg. Als naaste heb je zelf ook recht op ondersteuning en advies. Familievertrouwenspersonen (FVP) geven informatie en advies, denken mee en kunnen naasten indien nodig bijstaan bij een klacht. Meer informatie over de familievertrouwenspersoon is te vinden op de website van de LSFVP.
Bronnen:
gerelateerd:
Geen reacties gevonden..